.*. خونه ی مادربزرگه .*.

هوالرئوف الرحیم

با رضا سر خونه مامانش بحث کردم.

مارو می گذاره می رههههههههه که می ره.

منم حرفی برای گفتن ندارم. حوصله شنیدن بدبختی هاشون رو هم ندارم. مخصوصا که دلیلش رو رفتار خودشون می دونم و نمی تونم بگم و قصد هم کردم تو خونه شون فقط شنونده باشم. چون برای کوچکترین جمله م پرونده سازی میشه و ماجرا دارم.

خلاصههه

جمله ی" زنگ می زنی کجام" دیشبش حسابی عصبانیم کرد. چون اعتقاد خودم بر این بود که هرگز چنین کاری رو نکنم و نمی کنم. ولی اتهامی که بهم زد رو نتونستم تاب بیارم.

واقعیت حوصله بحث هم ندارم. واقعا حوصله جدال ندارم. ناراحتیم رو می گم ولی نمیگذارم بحث وار ادامه ش بده. 

دیگه هیچی. 

صرفا جهت یادگاری. از فرازها و نشیبها.

---

پی ندشت:

هر چند ماه یه بار ما چنین ماجرایی داریم. سری قبل سر فوت باباش بود. بعد رویکردش رو عوض می کنه. بعد چند وقت یادش می ره و از سر...