.*. شادی به لطفففففف خداااااا .*.

هوالرئوف الرحیم

خبر خوب اینکه با رضا رفتیم و حسابی بررسی پزشکی شد و الحمدلله مشکل اصلا حاد نبود و انشاالله درست خواهد شد.

هردو راضی ازینکه این ایام تو غم و ترس فرو نرفتیم، زندگی شادمون رو داریم لذت می بریم.

قرار شده که حسابی کیف کنیم و دیگه نگذاریم استرسهای بیجا به اون وضع بکشونتمون.

ولی خودمونیم، من که چند باری دامن از کف دادم و تو خلوت خودم چند قطره گریه زاری هم کرده بودم. مخصوصا وقتی روی تخت بیمارستان، بیهوش آوردنش پیشم. رفتم لب پنجره و یه دل سیر زار زدم.

آدم قدر داشته هاشو تا وقتی به این وضع نیفته نمی دونه.

بگو مگوهای زن و شوهری داریم ولی جونمون برا هم در میره.

امروز گفتم این پیاده رویهای دوتایی مون از عمرم حساب نمیشه. بسکه باهات بهم خوش میگذره.

بمونی واسم سایه ی سرم...🥰😘

 

 

فردا تولد خانم مهندسه.

براش لباس خوشگل دوختم. کلی هم چیز تو فکرمه. کیکمم حاضره. دسرم وسطشه. ساده برگزار می کنم فقط رنگ و لعاب دار.

مهمونی شام نیست.

 

 

 

 

.*. آن روی خوش سکه .*.

هوالرئوف الرحیم

شنبه رو رضا نرفت سرکار و اتفاقا چقدر جاهای خوب بردمون. بهش گفتم امروز روز خوبی میشد نباشه اما مدیریت کردی و خوبش کردی و روز خاطره انگیزی شد.

دیشب هم بخیه های دخترک رو کشیدیم. حمام رفت، موهاش که تمیز شد، روغن مالی شد، فر شد و دوباره تو صورتش قرار گرفت، خوشگلترین دختر روی زمین شد باز. 

خدایا پناه بر تو.

 

 

 

.*. نوروز ۱۳۴۰۰ .*.

هوالرئوف الرحیم

بعد از سقوط مهندس با سر تو دستشویی در اولین شب سال، دائم گرفتار بیمارستان بودیم. در نهایت دو روز بعد قشنگ دکتر بردش و جراحیش کرد و چقدررررررر سخت بود. حالا سختی ها و دلغشه های اون به کنار، استرس و نگرانی حضور تو فضایی که کرونایی ها برای انجام رادیولوژی و تست پی سی آر می اومدن هم کنار. 

تمام تعطیلاتمون رو تحت الشعاع قرار داد این دو موضوع.

ارتباط با خانواده و فامیل قطع و گشت و گذار هم که خیلی محدود و فقط تو فضاهای باز و خلوت.

خلاصه که فعلا داره میگذره.

خیلی شاکر خدا هستم. اینکه به جای پیشانی جای دیگه ای از صورتش آسیب نخورد واقعا جای شکر داره. و اینکه پالس راههای خوش گذرونی رو برامون می فرسته هم مجدد خیلی شکر برانگیزه.

تا امروز دوتا باغ موزه رفتیم. مینیاتور و ایرانی. فردا هم روز کاری شروع میشه و اگر بشه، پایان تعطیلات نوروزمونه.

😔