.*. آرزوها .*.

هوالرئوف الرحیم

سر گل ایران، من چنان جیغی زدم و رضا چنان فریادی زد که رضوان همینطور تو چشمهام زل زده بود و تمام کتابها از دستش ریخته بود و نمی تونست فاز ماجرا رو دریافت کنه، برای همین زد زیر گریه و حسابی ترسید.

بعد بهش یاد داده بودم که دوباره که گل زدن، چطوری جیغ بزنه و داشتیم روی شادی پس از گل کار می کردیم، که ... نشد...

ولی وجدانا لذت بردیم از بازی.

---

پی نوشت:

از فوتبال چیزی سرم نمیشه، ولی برام جالبه بدونم چرا اون آقا خالکوبیه و گوچی تو بازی نبودن، با توجه به اینکه تو اروپا توپ می زنن.