.*. خوشبختیم .*.

هوالرئوف الرحیم

به کی بگم باور می کنه که بیست دقیقه راه خونه تا پارک رو، رضوان خوند:

ایران ایران

و من و رضا دستهامون رو دو طرف دهنمون گرفتیم و جواب دادیم:

هی هی

تمام اون زمان رو از ته دل خندیدیم و از ته دل شاد شدیم.

نهار هم دوتا ساندویچ خونگی فلافل خوردیم و سیب زمینی کبابی. اما شادی و سرزندگیش زاید الوصف بود. 

الحمدلله رب العالمین

---

پی نوشت:

این چنین مردمی هستیم ما. فقط کاش مسئلینمون لیاقتمون رو داشتن...