.*. رفیق .*.

هوالرئوف الرحیم

واقعیتش اینه که خیلی دیروز به من و رضوان خوش گذشت.خرید کردن و اتوبوس سواری ها خیلی بهمون چسبید. 

هدایای قابل قبولی از نظر خودم، تهیه کردم و راضی بودم.

تازه دوست خوب باشگاه رو هم دیدم و ازش کلی پالس مثبت گرفتم. پیگیرم شد که چرا نرفتم باشگاه و ...

به غیر از خندیدنهای از ته دلمون، خیلی فکری شدم.

احساسم این بود، حسی که من نسبت به رضایی داشتم رو نسبت بهم داشت... و اینکه زور نیست رابطه ی آدمها. من با تو خوشم و تو نه. چه میشه کرد. اگر این قانون رو برای خودم دارم، باید از دیگران هم پذیرفت.