.*. تصمیمات .*.

هوالرئوف الرحیم

امسال تولدم با روز ضربت خوردن امام علی علیه السلام برابر شده.

اولش قرار بود مامان امشب برام تولد بگیره.

من تو تنهایی خودم که فکر می کردم، حس خوبی نداشتم. از سندرم  غصه روز تولد الحمدلله خبری نیست و این دلنخواستنه بخاطر حضور عروس بود چون مامان روز تولدش حتی تا دم درشون نرفت تبریک بگه.

خلاصه نخواستم و هیچی هم نگفتم.

تو مجمع داخلیشون به این نتیجه رسیدن تولد نگیرن و من خیلی خوشحال شدم. دلیلشم نمی دونم.

تا توقع و دلخوری میخواد برام ایجاد بشه به خودم نهیب میزنم که چته؟ مگه ملت نوکرتن؟ تو هم هرکاری کردی همون موقعش هم انتظار جبران نداشتی.

جمعه میخوام برای خودم کیک شکلاتی با گاناش شکلات درست کنم. اگر توت فرنگی هم باشه که بهتر. ولی تو قالب ۱۵ سانتیه که تازه خریدم.

رضا هم گفته هرچییییی بخوای برات میخرم. ماگ روسری عطر، هرچی. و من دلم هیچیییییی نمیخواد. دلم چیزهایی میخواد که وسعش نمیرسه و بنابر این ترجیح به اینه که نخوام.

اوکیِ اوکی هم هستم با نخواستن.