.*. خشم... .*.

هوالرئوف الرحیم

خیلی کارها کردم. خیلی خبرها بوده.

فقط یه چیز رو فعلا بگم و برم.

امشب که انقدر عصبانی و شکست خورده و خسته و ناامید بودم و اون عبارت رو شنیدم و روی تمام بارهای روی دوشم، بار تنهایی و درک نشدن و حمایت مشدن هم اضافه شد، با تمام وجود دلم می خواست می نشستم زمین و از وضعم زااااااار می زدم. ولی...

ولی...

ولی حتی بغض هم نکردم.

عصبانی بودم.

عصبانی هستم.

الان دیگه تمام حالهای منفیم به عصبانیت منتهی میشه. خیلی ناراحتم.

کاش کمی زار می زدم.

کاش کسی بود که من رو درک می کرد و در آغوش می کشید و می گفت: 

"عزیزم آروم باش. هیچ طوری نیست"

 

 

 

 

خیلی غمگینم...