- ۰۰/۱۱/۰۱
- ۰ نظر
هوالرئوف الرحیم
حالا اصرار اصرار که بیا فردا بریم یه دست مبل بردار. ولی من دردم چیز دیگه ایه.
دردم رفتارشه.
دردم خونه نداشتنه.
خونه م و بند و بساطم مثل یه پیرزنه که هی بزک دوزکش کنن.
کلا میخوام هیچ کار نکنم.
هیچ کار منظورم خونه تکونی مرسوممه.
گردگیری و تمیزکاری ای که همیشه و هر ماه میکنم و همین.
اصلا به پوچی رسیدم. برای خرید و دوخت هرچیزی.
حتی لباس بچه ها. حتی لباس خودم.
همش میگم که چی؟ که چی؟ که چی؟
اگر پایبند بمونم عالی میشه. یه سال هم هیچ تلاشی نکنم. هیچی.
ببینم میتونم؟ ببینم میشه؟
من ناتوانم.
من در انجام ندادن کارها ناتوانم.
