.*. پشت و پناه .*.

هوالرئوف الرحیم

برای عید بچه ها نفری ۱ متر پارچه عرص ۱.۵ گرفتم شد ۱۴۰( هر کدوم متری ۷۰ تومن)

نخ خریدم ۷ تومن هر کدوم ۳۵۰۰.

نیم متر هم قیطون که شد ۲ تومن هر نیم متر هزار تومن.

در مجموع برا هر کدومشون ۷۴۵۰۰ خرج کردم و در نهایت لباسی که تو مزونها و فروشگاهها ندیدم رو دوختم که اگر پیدا بشه ۳۰۰ تومن حداقل قیمتشه.

مدلش رو رضوان انتخاب کرد و تاکید کرد" اگر بتونی"

و حالا هردو خوشحالترین عالمیم.

اون بخاطر رسیدن به لباس دوست داشتنیش.

منم به چندین دلیل. راضی کرد دخترک سخت پسند. خوابوندن کلش. احساس موفقیت و خودباوری و خیلی چیزهای دیگه.

عصر که با رضوان رفته بودیم خرید قیطون، از قنادی هم رد شدیم و گفتم بیا بریم کیک ببینیم. 

رفتیم و این خودباوریه خیلی بیشتر شد. کیک قطر ۱۴ ارتفاع حداکثر ۱۰ سانتش رو زده بود ۱۲۰ تومن.

اومدم خونه و به رضا گفتم.

فکر می کنید رضا چیکار کرد؟

بغلم کرد و چلوند و گفت تو بزرگترین ثروت زندگی منی که از هیچ، همه چیز میسازی و همه رو انگشت به دهن گذاشتی و بچه هارو مثل ملکه می گردونی و زندگیم رو با سلیقه و هنرت صفا دادی و به فکرم هستی تا تو این اوضاع اقتصادی بهم فشار نیاد ولی همه چیز به بهترین شکل ممکن به نظر برسه؟

هه. خیر.

فرمودن: "خیلی افتضاح شده. قیمتها دیگه کمر شکنه".

یه قطره اشکی هم ریختم و با داد و بیداد گفت چرا ناراحت میشی و من قدر شمارو میدونم و ... گفتم من بیجا بکنم ناراحت بشم و به جانمازم پناه بردم و نمازمو خوندم. 

هوممممم.