.*. داشته ها .*.

هوالرئوف الرحیم

عیدمون داشت مزخرف سپری می شد.

در حال ساپورت این و اون.

بدون لذت بردن از هوا و آرامش و خلوتی روزهای اول سال تهران.

همه هم که مسافرت بودن. منم بین حال ناراحتی و عصبانیت و حسودی اوقات سپری می کردم.

اتفاقات خوبی هم افتاد.

ارتباط برقرار کردن با یه دوستی که بینمون کدورت بود.

و دیدن و در آغوش کشیدن عزیزی که اندازه ی یه قرن بود ندیده بودیمش.

تا اینکه یوهو تصمیم گرفتیم رفتیم مسافرت.

تو خونه ی نیم ساز بابا.

خاک و خل و سرد و بی امکانات.

ولی چون تنها راهمون بود، بهمون خوش گذشت.

یه دریای خوب رفتیم.

یه جنگل عالی.

یه روزم به کارهای خونه رسیدیم و رضوان کلاس مجازیشو برگزار کرد.

خوشحال و سرحال برگشتیم تهران.

بدو بدو بشور و بساب کردیم و بعدم گردش تو تهران شروع شد تازه.

خدا کنه همه شاد باشن. همه لبهاشون خندون باشه.

 

 

 

 

داشته هامون رو قدر بدونیم

بخوایم شاد باشیم میشه.