- ۰۱/۰۸/۱۰
- ۱ نظر
هوالرئوف الرحیم
خب...
دیروز روز بسیار سختی برای من بود.
اما روزهای سخت نباید باتلاق وار، آدم رو به داخل بکشن.
باید با خودت تنها بشی. بخونی. فکر کنی. تجزیه تحلیل کنی. فکر کنی و فکر کنی.
به وقایع یک هفته ی گذشته ریز شدم.
حرفهایی که زدم.
کارهایی که انجام دادم.
افرادی که ارتباط گرفتم.
واکنش اونها به تک تک کارهام، حرفهام، خودم.
نتیجه گیری کردم.
برنامه ریزی کردم.
قرار گذاشتم مثل قبل، بخونم تا بدونم.
قرار گذاشتم مثل قبل، واقعا خودم باشم.
قرار گذاشتم مثل قبل، اگر جایی حرف اشتباهی شنیدم واکنش نشون بدم. حق رو بگم.
تنها چیزی که با قبل فرق کرده یک چیزه.
اینکه دیگه نگران نیستم دورم رو خالی کنن.
بگذارن برن.
برن.
من حق رو بر آن اساس که میبینم، خواهم گفت.
تامام.
چند تا مطلب آخر رو خوندم فارغ از اینکه میخواستم بگم بحث کردن خیلی وقت ها هیچ فایده ای نداره و ممکنه فقط اعصاب خورد کنه, بیشترین چیزی که به ذهنم رسید این بود که خواستم بگم خدا ان شالله صحت بده